เพราะภาพพูดได้หัวใจจึงขอฟัง

...เป็นแง่มุมจากภาพถ่ายธรรมดา เรื่องราวเล็ก ๆ เท่าที่ทั้งภาพและพจน์จะร้อยเรียงเคียงรสเข้าด้วยกัน มีประสบการณ์เฉพาะ เรื่องราวเฉพาะ ความคิดเฉพาะ วันเวลาและสถานที่เฉพาะ ซึ่งเป็นเหมือนวัตถุกำหนดจิตผู้เขียนบ้าง แต่หวังว่าการพยายามเล่าเรื่องครั้งนี้ จะพอทำให้ประสบการณ์เฉพาะ เป็นประสบการณ์ร่วมได้บ้าง
...เป็นเรื่องราว อารมณ์ ความรู้สึก หรือจินตนาการนานัปการ ที่เกิดขึ้นตามช่วงวัยวันที่เปลี่ยนไป
เมื่อรูป(เหมือน)พูดได้ หัวใจจึงขอสดับ
เพราะภาพพูดได้ หัวใจจึงขอฟัง
งานชุดนี้ของไพวรินทร์ ขาวงาม เป็นความเรียง..ที่ทยอยตีพิมพ์ในนิตยสารขวัญเรือน เดิมใช้ชื่อชุด "รื้อรูป เล่าเรื่อง" กล่าวถึง
1.ชีวิตผู้คนต่างมีภูมิหลัง มีที่มาที่ไป..
2.เด็ก เด็ก คือดวงดาวของแผ่นดิน
3.ชีวิตคือการเคลื่อนที่เดินทาง แม้ยามหลับใหล ชีวิตยังคงเคลื่อนที่เดินทาง
4.เพราะสองฟากฝั่งแยกห่างต่างอยู่ ช่องว่าจึงถูกเติมเต็มด้วยสายน้ำ..
5.ว่ากันว่าโลกนี้แสนเศร้า แต่บางแง่มุมของโลก ยังชวนขัน เรียกรอยยิ้มได้เสมอ
6."มนุษย์เหมือนจุดที่เคลื่อนที่ไปบนกาลเวลาและความแปรเปลี่ยน ซึ่งทำให้เราไม่มีวันเป็นเหมือนเดิมอีก
7.ถ้าเด็กเป็นอนาคตของชาติ หนุ่มสาวเป็นปัจจุบัน คนแก่เป็นอดีต
อื่น ๆ อีก หลายบทความ...