เพชรเม็ดทราย

ชื่อเรื่อง เพชรเม็ดทราย
ผู้แต่ง แพรพลอย วนัช
หนังสือพิมพ์มือ จำนวน 334 หน้า
แนวโรแมนติกดราม่า

 เป็นนิยายแนวชีวิตต้องสู้ของรตา แต่ก็แอบสะดุ้งไปกับเหตุการณ์หน้าแรก เพราะเริ่มต้นก็ขนลุกกับบรรยากาศความฝันอันหลอกหลอนของรตา แต่นี่ก็เป็นเหตุผลักดันให้รตาตัดสินใจขายบ้าน และหอบทารกน้อยที่เธอรักดั่งดวงใจไปไกลจากฝันร้ายที่หลอกหลอนเธอ

และนั่น ก็ทำให้รตาได้พบกับติณณ์อดีตช่างภาพหนุ่มเจ้าของรีสอร์ตเพชรเม็ดทราย และด้วยชะตาฟ้าลิขิต(หรือของนักเขียน)ติณณ์ได้เลือกเธอเข้ามาร่วมงานเป็นผู้จัดการรีสอร์ตเพชรเม็ดทรายบนเกาะสมุย สร้างความแปลกใจให้กับหลาย ๆ คนที่เห็นควรว่าผู้จัดการรีสอร์ตน่าจะเป็นผู้ชาย

ทว่ายิ่งได้ทำงานด้วยกันติณณ์ก็มั่นใจว่าเขาตัดสินใจไม่ผิด เพราะรตาอึดยิ่งกว่ายัยศรีทนได้ ไม่ว่างานอะไรเธอทำได้หมด ความสามารถของรตาเป็นที่ถูกอกถูกใจติณณ์ไม่แพ้หน้าตาสวย ๆ ของเธอเลย คราวนี้ล่ะ หัวใจชายหนุ่มที่ไม่คิดสละโสดยิ่งจุดประกายความรู้สึกลึกซึ้งเข้าไปอีก

ซึ่งระหว่างติณณ์และรตาเดินไปตามเส้นทางของชีวิต ตามเส้นทางนั้นก็เกิดเหตุการณ์ต่าง ๆ เข้ามา คล้ายเป็นบททดสอบให้ทั้งสองได้ขบคิดและช่วยกันแก้ไขปัญหา

นิยายโรแมนติกดราม่าเรื่องนี้ทำให้สัมผัสความรักที่ก่อตัวขึ้นในใจติณณ์อยู่เงียบ ๆ

ซึ่งแม้รตาจะมีเบื้องหลังโศกเศร้าและต้องกัดฟันสู้กับชะตาชีวิตอย่างหนัก แต่หลังจากติณณ์เลือกเธอมาทำงานเป็นผู้จัดการรีสอร์ตของเขา ทั้งสองก็ได้สร้างความผูกพันต่อกันจากความใกล้ชิดทีละนิด ๆ จนหยั่งรากลึกพอที่จะยอมรับเธอที่ขึ้นชื่อว่าแม่ม่ายลูกติดได้อย่างไม่ตะขิดตะขวงใจใด ๆ

จริง ๆ แล้วจะเป็นคนที่ไม่ค่อยหยิบแนวดราม่ามาอ่านสักเท่าไหร่(ด้วยความรู้สึกส่วนตัว) แต่เพชรเม็ดทรายทำให้อ่านได้ไม่อยากวาง ปูพื้นฐานด้วยปัญหายากจะแก้ไขแต่ก็ใช่จะไม่มีทางออก ตัวนางเอกเข้มแข็งแต่ก็ไม่ถึงกลับแกร่งไปเสียทุกอย่าง มีอ่อนไหว อ่อนแอในบางโอกาสตามธรรมชาติของปุถุชนธรรมดา ส่วนพระเอกที่รักอิสระลึก ๆ ก็เป็นคนมีความรับผิดชอบสูง ถูกใจ คือเล็งนางเอกตั้งแต่แรกเห็น และไม่ปล่อยโอกาสที่จะคว้าตัวมาร่วมงาน (ปิ๊งแบบไม่รู้ตัวรึป่าวนะ) สำคัญสุด ตัวเขามีหัวใจแน่วแน่ไม่วอกแวกง่าย แม้จะเจอคนสวยหุ่นดีอกอึ๋มใส่ชุดว่ายน้ำมายืนโชว์อยู่หน้ากล้องก็ตาม เนื้อเรื่องก็มีความซับซ้อน ในเรื่องนี้จะเด่นในแง่ของสายโลหิต คนนี้เป็นพ่อของนางเอก ส่วนชายหนุ่ม(ที่คาดไม่ถึง)คนนั้นเป็นพ่อของทารกน้อย ตัวพ่อทารกน้อยก็ไม่รู้หรอกว่านี่ลูกตัวเองเพราะแม่เด็กผูกคอตายไปเสียก่อน ซึ่งปมเรื่องค่อย ๆ คลายไปตามพล็อตที่นักเขียนลำดับเรื่องราวมาอย่างดี ก่อนจะจบลงอย่างทุลักทุเล เอ๊ย มีความสุข

สรุปรวม ๆ ก็คือเนื้อเรื่องดีค่ะ แอบหวังแทนนักเขียนว่าเรื่องนี้น่าจะทำละคร